Beste,
Zoals ik aan zovelen van jullie beloofd had om “iets” te laten
weten nadat ik meer wist is hier mijn verslagje van de voorbije Sinterklaasdag!
06.00u, ik word wakker en denk, vandaag is het Sinterklaas!
Tof, vind ik altijd al een leuke dag! Maar vandaag is het net iets anders! Al
wil ik het laten doorgaan als elke andere Sinterklaasdag! Ik dek de
ontbijttafel (met mijn linker hand, duurt net iets langer dan normaal) en haal
de voorverpakte Sint en Piet uit Chocolade uit hun verstopdoos (Met dank aan
Oma die dit jaar tussenpersoon was om het hier te brengen) Jean-Pierre komt
beneden en helpt me om de rest op tafel te zetten en de koffie in de kan te
schenken (net iets te zwaar om het zelf te doen, mijn linkerarm moet nog veel
leren!) Ik denk nog “wat heb ik geluk met mijn man, hij neemt al mijn taken
zomaar van me over, zonder ook maar één woord of één zucht. Hij ziet het gewoon
wanneer het me niet lukt, dan vult hij aan. Dat doet me goed, het lukt ons
samen! De kids komen naar beneden en zien dat de “Sint” geweest is. Een
glimlacht rond hun mond, een twinkel in hun ogen. Voor mij is dat voldoende, ze
genieten… niet uitbundig… maar toch het doet hen goed. Eén voor één vertrekken
ze naar school… vandaag krijg ik extra lange knuffels… voor mij het teken dat
ze weten wat er vandaag kan gebeuren, wat er me te wachten staat… ze voelen het
ook aan… ook hun nabije toekomst wordt deze namiddag bepaald!
10.30u Ik heb al verschillende telefoontjes en berichtjes
gehad om te vragen hoe het met me is, of ik iets nodig heb of het me lukt,…
doet me deugd dat er zoveel mensen aan me denken en me steunen. Maar het lukt
nog! Bedankt allemaal!
13.00u Jean-Pierre komt thuis van School. Hij heeft een halve
dag vrij gekregen om met me mee te gaan naar het ziekenhuis. Ik ben blij dat
hij erbij kan zijn.
14.45u, vertrek richting H.Hartziekenhuis in Roeselare,
afspraak om 15u15 bij mijn gynaecologe . Ik wacht samen met Jean-Pierre in het
kleine wachtzaaltje, tot de Dr buitenkomt en zegt: “Mevrouw Tanghe kom maar
binnen!” Mijn rustige hart begint plots fel te bonzen … hopelijk heeft de Sint
dat klein beetje geluk meegebracht…
Hoe gaat het Mevrouw?…. “Goed” zeg ik, (is dat het juiste
antwoord op deze vraag?) En dan begint de bespreking … ik probeer alles te
vatten wat ze me verteld, ik hoor het… maar versta ik het ook goed? Ik kijk af
en toe naar Jean-Pierre is hij nog mee?
Conclusie: In mijn borst is een agressieve kanker gevonden, ze
hebben het volledig kunnen wegsnijden, maar de nabehandeling zal ook agressief
zijn.
Nu moet ik verder herstellen van de operatie tot het einde van
december. Na nieuwjaar beginnen we dan met 5 maanden Chemo, daarna nog 2
maanden stalen en dan nog hormonen en dan nog herstellen van de nabehandeling.
Over welke tijdspanne spreken we dan Dr.? …reken maar zeker
tot eind 2013! (ik dacht dat ik al ruim rekende als ik dacht om in september
opnieuw te kunnen beginnen in school! Dus nee!...)
Volgende week kan je kennismaken en afspreken met de oncoloog
die je zal begeleiden tijdens de chemoperiode en zal je duidelijker zien wat er
allemaal komt bij kijken!... ok! …Slik….
Ik had me op het zwaarste voorbereid … dacht ik… maar om het
zo uitgesproken te horen is het nog iets anders. … het is even slikken …. even
bijten… even uithuilen….
En dan weer verder… wat is één jaar in een mensenleven, als
het je leven kan redden?.....
18.00u de telefoontjes komen, de berichtjes piepen, mijn mail
heb ik nog niet geopend…. Maar ik weet dat jullie allemaal recht hebben op een
correct en eerlijk antwoord, vandaar dat ik eerst deze brief af wil hebben om
jullie te informeren …
Bedankt aan jullie allemaal voor jullie steun, jullie mails,
berichtjes, kaartjes, attenties,… Het doet me goed en geeft me kracht om door
te gaan!
Ik zou jullie via deze weg op de hoogte willen houden omdat ik
het belangrijk vind dat er juiste info verspreid wordt en “mijn verhaal” niet een eigen leven gaat
leiden. Hebben jullie vragen of heb je deze mail gekregen via via en wil je de
volgende keer op mijn maillijst staan, stuur me dan gewoon een berichtje dan
kan ik antwoorden wanneer het me past. Is deze de eerst brief die je krijgt dan
kan het wat verwarrend overkomen omdat je het begin niet meekreeg, vraag me dan
gewoon om de vorige brief waarin het begin van “mijn verhaal” vermeld staat.
Groetjes en tot later!
Mieke Tanghe
