Beste,
Vierde chemo! Hierna nog 2 te gaan! …
“Achter de wolken schijnt de zon”
Dinsdag
12 maart 2013
8.00u Nu begint mijn nieuwe chemo al een dag vroeger, ik moet
een pilletje nemen de dag voor de chemo om allergische reactie op de chemo van
morgen te vermijden.
…niet veel erna begint mijn gezicht te gloeien en het zweet
parelt op mijn hoofd, de uitwerking liet niet lang op zich wachten… ik kan mijn
mutsje niet echt meer verdragen op mijn hoofd en loop dus de hele tijd met mijn
kale hoofd rond om wat verfrissing op mijn hoofd te verkrijgen… het lukt … een
beetje…
20.00u Nog een pilletje nemen ….het gloeien van vanmorgen is
nog niet geheel uitgewerkt en weer gloeien mijn wangen en zweet op mijn hoofd …
wat een pilletje kan doen….
Woensdag
13 maart 2013
8.00u Nog een pilletje tegen die allergie …en nu maar hopen
dat de kuur doorgaat of die pilletjes waren voor niets….. en voilà weer rode
wangen en zweetpareltjes op mijn hoofd… al moet ik nu wel mijn pruik opzetten
(maar voor de zekerheid neem ik toch ook een mutsje mee naar het ziekenhuis!)
8.40u Samen met mijn zus zijn we weer aangekomen in het H-hart
Ziekenhuis te Roeselare. Aanmelden…papieren tekenen…lift naar beneden… oranje
lijn volgen…lift naar boven….naar mijn kamer ….en we zijn weer vertrokken. Een
naald in mijn port-a-cath…bloed afnemen en onderzoeken…wachten op het
resultaat. Mijn port-a-cath is heel gevoelig en
tekent zich volledig uit op de oppervlakte van mijn huid, de
verpleegster bekijkt hem nog eens goed en zegt dat ze toch nog eens contact zal
opnemen met de Dokter om het te melden.
Ondertussen kunnen we mijn nagels lakken als bescherming van
deze nieuwe kuur, door deze kuur zouden mijn nagels bruin en broos kunnen
worden en daarom raden ze je aan om je nagels te lakken en tijdens de kuur
ijshandschoenen te dragen ter bescherming. Voilà…al mijn nagels zijn
gelakt…handen en tenen…nu nog even laten drogen….
De verpleegster komt binnen en vraagt of ik eerst nog even tot
bij de dokter wil gaan zodat ze mijn port-a-cath kan bekijken… ok!....dat is
wel op een geheel andere verdiep van het ziekenhuis… dus kousen en schoenen
weer aan (mijn nagellak is nog niet droog dus al vlug hangen mijn teen- en
vingernagels vol pluisjes van mijn kousen! … geen zicht…maar we gaan ons daar
nu toch niet druk over maken) ….we lopen kris-kras door de gangen met mijn
staaf op wieltjes met baxter aan tot we bij het kantoortje zijn (gelukkig was
Griet mijn GPS, op een bepaald moment want ik wist echt niet meer waar we
zaten!) In de gangen kijken de mensen naar me… met mijn mutsje op en baxter mee,
gloeiende wangen …moet ik er wel echt ziek uitzien…. Allé dat staat toch op hun
gezichten te lezen…
Even aanmelden… en dan roept Dr Stragier ons binnen…. Ze
bekijkt de port-a-cath en beslist dat de chemo door kan gaan, maar zegt dat ze
hem dan na de chemo zo vlug mogelijk zullen verwijderen. (goed idee, vind ik
zelf!) Samen overlopen we nog even de voorbije weken en krijg ik nog even de
uitleg over de nieuwe chemo en de nieuwe nevenwerkingen. Ik krijg ook nog
nieuwe voorschriften mee voor verschillende pillen die ik nodig zal hebben. Voilà…
we kunnen weer kris-kras door het ziekenhuis met mijn staaf op wieltjes naar
mijn kamer … de chemo kan beginnen!
Eerst een klein zakje met pijnstiller… daarna spoelen….
En dan de TAXOTERE….de nieuwe chemo…
(Taxotere is een product dat
wordt gemaakt uit de naalden van de taxusboom. Het beïnvloedt de cel zodanig
dat ze niet meer kan delen en moet afsterven.)
Ik krijg ijshandschoenen om aan
te trekken tijdens deze kuur, deze zijn bedoeld om mijn nagels zoveel mogelijk
te beschermen tegen bruin worden, broos worden of uitvallen…
Eerst voelt dat heel koud aan en
heb je de neiging om je handen eruit te trekken…dan beginnen je handen te
tintelen en wordt je wat gewend aan de koude… 1 uurtje dat moet te doen zijn…
ik ga een wedstrijdje aan met de klok…. En ja… ik heb gewonnen… chemo binnen en
handschoenen niet uitgedaan… flinke meid!.... (tja… iemand moet mijn lichaam
steunen op zo’n moment hé!)
Ondertussen is Lindy, de
borstverpleegkundige, binnen gekomen….
Ze begint onmiddellijk over het artikel die in de Krant-Van-West-Vlaanderen
staat…. Hoe mooi ze het vond en welke “toer” het aan het doen is hier binnen
het ziekenhuis…. Ook even over mijn voorbije brief (toch een gemak dat ik dat
niet weer allemaal moet vertellen!) en dan over de nevenwerkingen van deze
chemo… normaal zal de pijn voor het weekend zijn, dus een paar dagen uitstel…en
we overlopen wat nog andere bijwerkingen kunnen zijn en wat ik ertegen kan
doen… maar ik kan haar altijd opbellen als er iets is…. Zeker doen hé ….zegt ze
nog….ok…. ik zal het doen…
Even spoelen ….en dan nog een
zakje pijnstiller….en nog eens spoelen… en we zijn klaar!... We kunnen weer
vertrekken!
Ik voel me goed… maar toch wel
vermoeid!
20.00u Nog een pilletje…. En dan
naar bed! …ik heb het weer gehad voor vandaag!
Donderdag
14 maart 2013
8.00u weer een pilletje!... om
zeker geen allergisch reacties te krijgen!
Ik ben moe …. Maar niet echt
vermoeid…. Ik voel geen pijn…. Heb niet echt last… alleen wat zweten op mijn
hoofd en rode wangen die gloeien …
Vandaag valt het mee… ik kan nog
vlug het één en ander bekijken op de computer nu het nog kan…
15.00u Griet belt dat ze er
binnen een half uurtje zal zijn om mijn spuit te geven… of ik al een
pijnstiller wil nemen….
15.30u Griet is er… ik krijg de
spuit voor de extra aanmaak van witte bloedcellen… en hoe is het anders?
Prima…. Buiten zweten en gloeien valt het (tot nu toe) goed mee….
20.00u Nog een pilletje … ik ben
toch wel moe, krijg een hele witte tong en mijn smaak is dat niet meer, maar ik
heb geen pijn gehad vandaag… dus een goeie dag! Ik ga slapen en hoop dat ik
vannacht “door” kan slapen…
Vrijdag
15 maart 2013
6.00u Ik kom wakker en heb de
hele nacht door kunnen slapen….oef!
Ik recht me voorzichtig en voel
hoe mijn lichaam aanvoelt… het valt mee…ik heb geen pijn….maar mijn mond en
keel voelen raar aan… ik ga naar de badkamer en bekijk mijn gezicht…mijn ogen
staan getrokken en vochtig, ze blijven tranen,…mijn huid heel droog, strak aan
mijn ogen en schilferig…met een blos op mijn wangen van die pillen met
cortisone in …mijn neus trekt tegen van de korstjes die zich aan de binnenkant
hebben gevormd…. ik steek mijn tong uit en wat ik dan zie heb ik nog nooit
eerder gezien … mijn tong dubbel dik … sneeuwwit…. en vol met losse velletjes…
ik voel aan de binnenkant van mijn wangen… daar voel ik ook overal velletjes….
Als ik slik voel ik de pijn tot in mijn slokdarm… al mijn slijmvliezen zijn
geïrriteerd. Mijn maag doet ook raar… tijd voor actie…
Ik neem een pilletje voor mijn
maag…wrijf mijn huid in met bodylotion…wat zalf voor in mijn neus…. spoel mijn
mond met mondspoelmiddel… en probeer zoveel mogelijk water te drinken …zo
probeer ik het “vergif” weg te spoelen uit mijn lichaam…
Eten lukt heel moeilijk… een
boterham –zonder korstjes want dat snijd in mijn mond- doordrenkt met lauwe
melk kan ik er nog net door persen … al kost me dat een hele tijd… maar ik moet
eten op de vaste tijden om sterk te blijven en om mijn lichaam de kracht te
geven om te herstellen… komaan lichaam….je kan het! Ik weet dat je het kan! Je
hebt voldoende reserve… moedig ik mijn lichaam aan!
Maar … ik heb geen pijn en dat is
het voornaamste… ik kan me nog vrij bewegen…
18.00u ik heb de hele dag door
“de hik” gehad en ik kon bijna niets eten…. Maar ik heb mijn best gedaan en
alles klaargemaakt als de “papjes” voor baby’s, geplet en alles door elkaar
gemengd… zo heb ik toch iets binnen…
Ik begin een lichte pijn te
hebben in mijn spieren en gewrichten, maar het valt nog mee… ik heb nog geen
pijnstiller nodig… hopelijk blijft het zo!
“Niet elke dag is goed,
maar er is iets goeds in elke dag”
Zaterdag
16 maart 2013
02.00u Ik ben deze nacht
verschillende keren wakker geworden van het zweet op mijn hoofd…. ’s Nachts
draag ik een mutsje om mijn kale hoofd warm te houden … maar ik kwam wakker
door de koude aan mijn hoofd … mijn mutsje was nat van het zweet en daardoor
kreeg ik het koud… gelukkig heb ik nog een mutsje zodat ik kon wisselen…. Mijn
mond voelt ook heel raar aan… vooral mijn tong voelt niet aan als mijn eigen
tong, maar als een vreemd voorwerp in mijn mond… ik voel kleine blaasjes en
velletjes op de binnenkant van mijn wangen…. En mijn huid van mijn gezicht
trekt tegen alsof mijn huid onder een enorme spanning staat…
Als ik me beweeg doen mijn
spieren en gewrichten pijn …geen snijdende pijn zoals bij de vorige chemo….
Maar meer een pijn zoals je bij griep kan hebben…. (Het is zoals ze gezegd
hebben dat de pijn zou beginnen tegen het weekend) Ik neem een pijnstiller in
de hoop om zo vlug mogelijk weer te kunnen slapen…
05.00u Ik wordt wakker en heb
pijn… in mijn spieren…mijn gewrichten… maar het ergste vind ik mijn mond… nog
te vroeg om op te staan… nog te vroeg om weer een pijnstiller te nemen… ik
probeer zo stil mogelijk te liggen en niet te denken aan het raar gevoel in
mijn mond… ik denk aan de afspraak met mezelf en enkele van mijn collega’s ….om
in moeilijke momenten aan positieve en vrolijke dingen te denken…. En zo kan ik
toch even mijn gedachten verzetten en een glimlach op mijn gezicht toveren….
06.00u Opstaan … en een
pijnstiller! Oef 4 uur tussen… Even woelen en dan weer in slaap…
08.30u Ik voel me ellendig…. Ik
ben moe….. ik heb pijn….ik kan mijn mond bijna niet toehouden…. Alles voelt zo
raar in mijn mond…. Ik spoel mijn mond…wat smaakt dat vies!... alles smaakt
vies en anders….en de helft loopt zo weer uit mijn mond… ik heb precies geen
controle over mijn mond en lippen…
Met veel moeite dek ik de tafel
en ik moet iets eten…. Ik wil geen maag met alleen maar pillen in…
Een boterham –zonder korstjes- en
speculooskoekje in lauwe melk…. Geplet! Ik duw het met een kleine lepel in mijn
mond…. Waanzinnig!
Ik zie Ewoud naar me kijken met
een gezicht van… “Wat doet mama nu!” Veel kan ik daar niet op zeggen… ik hoor
mezelf iets zeggen met een dubbele tong en stop voor de moeite… ik haal mijn
schouders op…en duw de rest door mijn mond… het moet helemaal op … leg ik
mezelf op! Zodat mijn lichaam sterk is voor de tegenaanval… komaan lichaam van
mij, laat me niet in de steek!
Ik leg me wat in de zetel… ik kan
niet lezen want mijn ogen zijn geïrriteerd en tranen voortdurend…. Ik luister
wat naar muziek…
Geleidelijk aan voel ik de pijn
weer opkomen in mijn spieren en gewrichten….
10.00u vier uur voorbij!... ik
neem terug een pijnstiller en spoel nog eens mijn mond…. en ga terug naar bed…
zodat ik kan rusten…. Kan slapen…
13.00u Pieterjan komt kijken of
ik moet eten…. Stokbrood, salade, hesp, kaas… met soep!... ik kom… Jean-Pierre
is juist terug van de Les… “’t gaat niet zeker? Zegt hij. Ik kan alleen maar
met mijn hoofd schudden… Nee…. Niet echt….en de tranen schieten in mijn ogen…
maar ze vallen niet op… mijn ogen traanden zo ook al… Het stokbrood geef ik al
gauw op… zelfs in de soep geweekt heeft het nog te scherpe randen… salade, hesp
en kaas smakken heel raar… ik geef het op! De soep valt mee… ik moet ze wel
laten afkoelen tot lauw omdat mijn mond zo gevoelig is… dus vul ik me met de
verse soep! (dan heb ik toch wat extra vitaminen binnen) … ik ben terug
uitgeput en leg me in de zetel… Ewoud komt het één en ander vertellen … maar
het dringt niet echt tot me door… ik vraag het strak nog eens opnieuw… nu heb
ik er de kracht niet voor… ik heb pijn en voel me raar…
14.00u Oef… 4 uur voorbij…
pijnstiller!!!! En nog even mijn mond spoelen… de helft loopt weer langs mijn
lippen naar buiten… net zoals je bij de tandarts moet spoelen met een verdoofde
lip… Ik ga weer slapen… moe en futeloos…
17.00u Ik kom wakker… de pijn
begint weer in mijn handen en voeten en daarna mijn bekken en knieën… over naar
mijn rug…langzaam maar zeker veroverd de pijn weer mijn lichaam… ik strompel
naar beneden en leg me weer in de zetel… weer aftellen tot het volgende uur…
18.00u En verlossing….
20.00u We gaan eten… Jean-Pierre
heeft erwtjes met aardappelen en varkenshaasje klaargemaakt…. Het ruikt
heerlijk!
Ik begin met een heel klein
beetje en plet alles en meng alles door elkaar, mijn vlees snij ik in hele
kleine stukjes… ja weer een babymaaltijd!.... het smaakt raar, niet slecht maar
raar….zeker niet zoals het zou moeten smaken… maar ik krijg het binnen… al doe
ik er een hele tijd over! …water smaakt heel vies naar een soort metaal….ik
krijg het niet binnen…. Dan maar melk…dat gaat beter….
21.00u Alle energie is uit mijn
lichaam… ik voel overal klam zweet opkomen…ik heb jeuk aan mijn buik….ik zei
overal kleine blaasjes op mijn buik…ik wijf alles goed in met een speciale
cream… ik poets mijn tanden heel voorzichtig…maar toch bloed mijn tandvlees…nog
even spoelen….mijn tong ziet er niet uit, nog steeds sneeuwwit en dik en vol
velletjes….mijn keel voelt ruw aan…ik neem ook nog een zakje om mijn stoelgang
te bevorderen want door al die pillen raak ik weer verstopt…ik voel dat ik
moeite heb met ademhalen…ik moet nodig weer opladen… ik ga slapen… met de
nodige pijnstillers mee! …ik hoop op toch een beetje rust…
Zondag
17 maart 2013
01.00u Ik wordt wakker… ik heb
weer pijn in mijn spieren… in mijn gewrichten….in mijn mond… mijn ogen
tranen…mijn huid trekt tegen… mijn mutsje is weer nat van het zweet…
Ik neem een pijnstiller… spoel
even mijn mond en wrijf wat cream aan mijn gezicht en zet dan een vers mutsje
op…doe wat cream aan de blaasjes op mijn buik… zo … ik ben weer klaar om verder
te slapen…
04.20u ik voel de pijn weer door
mijn lichaam trekken… nog even wachten… nog even doorbijten… nog even zoeken
naar de meest gemakkelijke manier van liggen… even aan leuke dingen proberen te
denken… maar dat lukt me niet echt!
05.00u Oef… de pijnstiller!... en
nu weer slapen…
09.00u Ik word weer wakker van
het klamme zweet op mijn hoofd… mijn mutsje is weer helemaal nat… ik ben moe en
loom…voorzichtig kom ik uit bed. Mijn spieren en gewrichten werken tegen… ik
loop als in “slow motion”…
Ik ga naar beneden en zie dat
iedereen lang geslapen heeft vandaag… ik neem een pijnstiller en leg me nog wat
in de zetel… en dan komen ze één voor één naar beneden…
En dan laat ontbijt… wat kan eten
toch een marteling zijn! Nooit gedacht dat ik dat ook maar eens zou denken!....
maar ik duw het weer door mijn mond….
Daarna ga ik weer slapen…rusten…
in de hoop dat ik wakker wordt en dat de pijn weg is….
12.00u Daar is de pijn terug…
alles begint weer opnieuw!.... nog even wachten …nog even mijn zinnen
verzetten… nog even…kon ik nu maar de tijd doordraaien…
13.00u oef… de pijnstiller!! …
wat een geluk dat deze bestaan en bereikbaar zijn voor ons… ik denk weer aan
alle mensen die dag in dag uit pijn hebben en er moeten mee leren leven…. Het
geeft me moed dat het maar tijdelijk is bij mij!...(allé ik hoop toch dat het
tijdelijk is!)
Ik spartel de dag door van
pijnstiller naar pijnstiller en hoop dat het morgen beter zal zijn!
Maandag
18 maart 2013
Ik ben de hele nacht weer wakker
geweest… ik zag elk uur voorbij komen… en nam om de 4 uur een pijnstiller… ik
ben moe… versleten…en op!
05.00u Ik sta op…ik heb er genoeg
van om in bed te liggen… ik ga naar beneden…eerst een pijnstiller…en dan met
mijn laatste krachtinspanningen dek ik de tafel en ga dan in de zetel zitten…
ik kan niet meer…ik begin te huilen… dikke tranen rollen over mijn wangen… mijn
keel zit toe met een krop van emoties… ik snik als een klein kind… ik ben
precies een hoopje ellende… alle emoties zijn precies op mij gevallen en ik had
het niet zien aankomen… hoe komt dat nu zo plots? … Ik dacht dat ik alles goed
in handen had…
06.00u Ik verman me… en hoor
boven beweging…mijn mannen staan op!... ik doe de koffie in de thermos…en giet
er wel één derde naast… maar toch ook twee derden in… kwestie van positief te
blijven… Ik begin mijn boterham voor te bereiden…. Korsten af…lauwe
melk….pletten en met lepeltje in mijn mond duwen…
07.00u JP vertrekt naar school….
Zal het lukken vandaag? … Ik knik… het lukt wel…
07.30u Ewoud vertrekt naar
school… tot vanavond mama!...
08.00u Pieterjan vertrekt naar
school… Ik krijg een dikke knuffel!...
08.10u Ik zit in de zetel en
begin weer te huilen… ik neem mijn gsm en stuur een berichtje naar Griet: “Nog
steeds slecht, vrijdag was maar het begin!” …enkele minuten later gaat de
telefoon…. “Hallo met Mieke…” kan ik nog net zeggen! Ik hoor dat het Griet is
aan de andere kant en ik begin terug te huilen als een kind…ik kan maar met
moeite antwoorden op de vragen die ze stelt! …of ik al gebeld heb met de
borstverpleegkundige om te vragen wat ik nog meer kan nemen of doen… en ze zal
ook eens nagaan wat ik kan doen aan mijn mond en tong… ze zal terug bellen en
dan komen… “ok” kan ik nog net uitbrengen. Ik stuur een berichtje naar de
borstverpleegkundigen en kan nu zuchten van verlichting… mijn zorg is gedeeld…
en dat lucht op!
Al vlug krijg ik een berichtje
terug van Lindy met tips voor de mondhygiëne en een naam voor extra pil voor
het wit op mijn tong. Ik stuur de naam door aan Griet en ze bericht terug dat
ze het zal halen en ze ook een recept doorkreeg voor een ander spoelmiddel voor
mijn mond. Rond 11u komt ze!... wat heb ik een geluk met zo’n zus die er altijd
is voor mij als ik haar nodig heb….
Ik heb ondertussen weer een
pijnstiller genomen en probeer nog wat te slapen… oef … deze keer lukt het me
wel!...
11.20u Griet is er!... ze heeft
het mondspoelmiddel en de extra pilletjes mee… ik ben blij dat ik haar zie… ze
bekijkt mijn tong en op haar gezicht kan ik lezen dat die er inderdaad niet zo
goed uitziet… ik spoel mijn mond en neem het pilletje… ook dat smaakt vies…
alles smaak anders en raar…. Alles voelt anders en raar…
“Probeer nog maar wat te slapen…
zal alles lukken alleen?”... ja, nu zal het wel lukken! …mijn mentale dipje is
over… ik ben blij dat Griet er dan was!...
Ik probeer wat soep te drinken en
een halve boterham… het lukt me! De pijn komt weer lichtjes op, het is nog te
doen… maar mijn mond is het ergste…het voelt zo raar…
13.00u Ik neem nog een
pijnstiller en ga naar bed… nog even slapen voor Ewoud terug thuis komt… ik lig
te denken… “hoe komt het dat ik vandaag zo overstuur was?”…. Even later weet ik
het… in het ziekenhuis had Lindy gezegd: “de pijn zal voor het weekend zijn! ….
Ik had me dus toegelegd op pijn “in het weekend” maar er geen rekening mee
gehouden dat deze pijn nog verder zou kunnen duren na het weekend! Ik had
mentaal geen pijn ingepland op maandag!... stom van mij! Ik dacht dat alles al
over zou zijn en ik weer kon herstellen… nu weet ik beter en kan er dus
rekening mee houden voor de volgende kuur…
Ik leef die dag verder in Slow
Motion… ik besta… maar ga niet echt vooruit…tenzij heeeel traag!
Dinsdag
19 maart 2013
Deze nacht heb ik verder om de 4
uur een pijnstiller genomen … mijn mond gespoeld … en mijn gezicht soepel
gehouden… en mijn mutsjes vervangen…
06.00u Mijn ontbijtpapje gaat al
iets vlotter binnen maar er is nog geen overschot… mijn tong blijft dik en wit
en voelt raar aan… mijn mond doet lichtjes pijn… ik spoel en neem mijn
pilletjes… De pijn in mijn gewrichten en spieren is er nog maar veel minder.
08.00u iedereen is naar school…
ik rust nog wat in de zetel…straks wordt de nieuwe paus ingehuldigd … nu ik
hier toch lig beslis ik deze historische gebeurtenis live te volgen op tv…. Het
lijkt me een vriendelijke, innemende man,… maar ik wacht af wat de toekomst
brengt… de kerk staat voor een grote uitdaging…
Ik voel de pijn in mijn spieren
en gewrichten lichtjes toenemen, … maar het is te dragen … ik neem geen nieuwe
pijnstiller omdat ik wil voelen hoever het ermee staat… of de pijn aan sterkte
afneemt of toeneemt… mijn hoofd blijft zweten… gek dat het alleen mijn hoofd is
… neemt je haar al dat zweet anders op? Vraag ik me af…
Ik heb wel krampen in mijn buik…
alles ligt stil… dus tijd om ook dat weer te stimuleren met een poedertje en
veel drinken … hoe zuurder ik drink, hoe beter het smaakt… dus water met
citroen…
Het slikken lukt al beter …. Maar
mijn tong blijft sneeuwwit en raar…
Ik kan verder de dag door zonder
pijnstillers …. Yes… weer een stap vooruit… het geeft me moed…
Woensdag
20 maart 2013
Ik heb vannacht kunnen
doorslapen… ik heb er deugd van gehad om wat slaap in te halen… en de pijn
blijft beperkt… niet weg maar draaglijk!
Mijn tong is nog wit en gehemelte
nog ruw, alles voelt nog wat raar aan in mijn mond … maar het is al beter… mijn
tong is niet meer dik… dus blijven spoelen … pilletje blijven nemen… blijven
voorzichtig poetsen met speciale tandpasta… en dan komen we er wel! Het eten
gaat ook al beter, ik hoef niet alles meer te pletten om het binnen te
krijgen…. Maar mijn smaak die is nog niet terug!
Mijn huid heeft ook fel
afgezien… mijn nek voelt pijnlijk ruw
aan en op mijn buik zijn er nog steeds enkele blaasjes aanwezig… al zijn die
ook al verminderd … mijn gezicht trekt helemaal samen… maar vooral rond mijn
ogen is de huid erg geïrriteerd en mijn oogleden doen pijn bij elke beweging…. dus
blijven cream smeren…. Voor elke zone een potje…
Ook met mijn darmen is nog niet
alles in orde…maar dat komt wel goed nu ik de pijnstillers niet meer nodig heb…
en weer wat meer beweeg…
Ik had niet gedacht dat ik na een
week nog zoveel hinder zou ondervinden… ik voel dat mijn lichaam steeds meer
tijd nodig heeft om zich te herstellen… gelukkig is het einde in zicht van de
chemo’s…
Donderdag
21 maart 2013
De pijn is weg… oef…een dag
zonder spier- en gewrichtspijnen! De pijn in mijn gezicht blijft nog en wordt
nu wat erger … mijn ogen, mijn wangen, mijn lippen en mijn neus … alles is
geïrriteerd en doet pijn … ik probeer alles te behandelen met zalfjes en dat
verzacht wel…. Tijdelijk… Mijn tong is nog steeds wit maar het is precies alsof
er een nieuw laagje op ligt… zo’n beschermlaagje van plastiek….het voelt wel
raar aan… het voelt niet als mijn eigen tong… heel vreemd! …en mijn smaak is
nog steeds niet in orde… wat verlang ik naar de gewone smaken van eten en
drinken… dat brood smaakt naar brood…dat water smaakt naar water…
Ik ben ook nog moe… moet me
tussendoor even in de zetel leggen en een paar uurtjes slapen, maar ik ben ook
al blij dat ik toch al iets kan doen… een mand handdoeken plooien of de tafel
opruimen dat lukt al weer… en daar ben ik blij om… zo zie je weer vooruitgang
en verbetering…
22-26 maart 2013
Mijn gezicht blijft pijn doen,
vooral mijn ogen, neus en mond… de slijmvliezen dus! Ik kan ze alleen maar
blijven verzorgen en hopen dat alles weer normaal wordt. Mijn tong is nog
steeds wit … maar ik zie al wat roze erdoor… het nieuwe velletje ben ik
ondertussen al wat gewoon… maar mijn smaak!... ooo wat mis ik mijn smaak! Ik
hoef echt geen metaal of plastiek of papier of aarde meer te proeven in het
gewone eten … laat me de echte smaak weer proeven! Vb chocolade kan zo lekker
ruiken en als ik dan een stukje in mijn mond neem dan smaakt het echt naar
aarde! …wat een zonde!
Woensdag
27 maart 2013
Vandaag mag ik mee voor een
lichaamsmassage! … ik kijk ernaar uit! Mijn huid zal zeker deugd hebben van een
heerlijke olie-massage! Geen uitgedroogde huid meer, maar een soepele, gladde
huid….
Ik geniet….ik herleef… het doet
me deugd… pure verwenning! Bedankt TK! Het was Zalig!
Zondag
31 maart 2013
Vrolijk Paasfeest allemaal!
Ik heb weer meer energie… kan
weer meer taken aan… hoef niet telkens weer te slapen… maar het is nog steeds
niet allemaal zoals het was… mijn smaak is nog steeds niet in orde, ik proef
wel al kleine verschillen vb tussen vlees en vis… tussen brood en aardappelen
maar dat heeft dan eigenlijk meer met de structuur te maken dan met de
eigenlijke smaak… maar het ergste is de chocolade eitjes van Pasen … die ruiken
overheerlijk….maar smaken nog steeds naar aarde! Ik duim echt dat het slechts
tijdelijk is … want ik wil mijn smaak terug! Ik eet veel te graag! (al is dat
“tijdelijk” wel een goed dieet voor mij!)
Woensdag 3
april 2013
krijg ik mijn volgende chemo! Net op de verjaardag van mijn zoon Pieterjan! Dus
17 jaar geleden lag ik ook in het ziekenhuis, maar dan met heeeel ander nieuws!
Proficiat Pieterjan met je 17de verjaardag!
De
5de en voorlaatste keer! Wat klink dat
woorddeel “Laatste” goed in de oren! Het einde
is in zicht van de chemo’s, mijn eerste doel bijna bereikt!
“Als je je richt op het doel, vervagen de grenzen.
Richt je je op de grenzen, dan vervaagt het doel.”
Bedankt voor het volgen van mijn verhaal, voor de leuke
reacties, voor het denken aan mij, voor de massage , de warme soep, de
chocoladecakes voor de tekeningen, voor de kaartjes, voor de kaarsjes die velen
van jullie branden voor mij…het is me allemaal even dierbaar! Hartelijk bedankt
allemaal!
Groetjes en tot later!
Mieke Tanghe
